Ik droomde ervan om in een fabriek te wonen
Publié le 17-09-2023 et mis à jour le 23-10-2024
Het begon allemaal met een droom...
Er zijn kleine meisjes die dromen van een kasteel of een boomhut, van avonturen te paard of van magische krachten. Ik droomde van machines en fabrieken.
Degenen die ik gefascineerd observeerde, in het kielzog van mijn ouders. De magie voor mij was hun harmonie, hun kracht, hun regelmaat.
Dat gevoel van voldoening bij elke stap.
Dat van het perfecte, symmetrische gebaar, onderbroken door een vertrouwd, geruststellend spinnen, altijd herhaald, altijd effectief.
Elk bezoek was een spektakel, de garantie dat het ritueel opnieuw zou beginnen en de magie zou gebeuren. Zo erg zelfs dat ik niet meer weg wilde.
Er zijn beelden die je uit je kindertijd inprent en die je nooit meer verlaten.
Koninkrijken waar je altijd van zult dromen om over te heersen.
Het woord ‘fabriek’ zal bij mij nooit een saai, afschrikwekkend, vijandig gebouw oproepen. Maar juist het tegenovergestelde.
Een plek van leven en creatie.
Een plek waar je je kunt verbazen.
Een plek waarvan de deuren geopend kunnen worden.
Ik heb D-LAB opgericht terwijl ik droomde van deze plek. Twaalf jaar later ben ik hier. Het bestaat.
Elke kabel, elke steen, elk stuk gereedschap bracht mij dichter bij dit organische en originele welzijn.
Ik heb geen budget of richtlijn gevolgd.
Ik heb alle schuifregelaars ingedrukt.
Ik rijm woorden die niet op elkaar rijmen.
Ik bouwde een fabriek als een wakende droom, waarbij magie weer centraal stond. En kinderemoties
Bloem Phelipeau
Oprichter van de D-LAB-groep
